Buğulanmış penceremde
Seni duşlerdim
Ama sen yoktun..
Bulutları izlerdim
Olmayacagını bile bile hayaller kurardım senli
Şevkatin Sevginin ne oldugunu o bulutlara bakarak
Öğrendim ben sen yoktun..
Çaresizligin ne olduğunu o bulutlara bakarken
Ögrendim ben sen gene yoktun..
Sonra Ne mi oldu
Çorap söküğü gibi
Çözüldü Ard'arda
Dibe vurdum
Susmayı Öğrendim
Konuşacak anlatmam gereken onca şey varken
Susmayı ögrettin bana..
Sabrı öğrendim Sabredemeyecegim onca şey varken
Sabretmek zorunda kalmayı ogrettin bana..
Yalandan gülmekmi olurmuş Ağlayacağım onca şey varken
Yalandan gülmeyi ögrettin bana..
Baktımki Çok isteyince olmuyor
Hayırlısı demeyi öğrettin bana
Çünkü sen olman gereken yerde Yoktun
Sen yokken Ben butun acıları Ögrendim
Şimdi varsın
Ama Yoksun
Ben hala yaramaz bir çocuğum
Hiç büyüyemedim
Gözlerinin içinde kendimi aradım
Tüm Gözlerde seni aradım
Sadece beni anlamış bir çift göz bulma ümidim vardı
Tüm yaramazlıklarımda
Ama sen yoktun