Öylesine yorgun düştüm ki.
Anlatmakla bitmeyecek bir türkü gibi..
Şaşkınlıklarım, yok oluşlarım, üzüntüler ve ağlamaklı çığlıklarım..
Cehennemin dibindeyim sanki.
Önceleri canım çok yanardı. Şimdilerde ise can acısına bile tepki veremiyorum..
Öylesine sıkıldım ki herşeyden.
Hangi tarafa kaçsam? Bilmiyorum..
İçtiğim kaçıncı sigara, dinlediğim kaçıncı şarkı, kötü sözlerinin kulağımda çınladığı bilmem kaçıncı saat..
Alıp başımı gitmek istiyorum..
Öyle nereye, ne zaman, hangi vakit olduğunun önemi yok.
Bir yere gitmek işte..
Bütün kasvetlerden uzakta , sessizlik ve yalnızlığın tatlı olduğu bir yere gitmek.
Şimdi sen bunları duyunca , okuyunca gülersin.
Dersin biliyorum ; Ne zaman akıllanacaksın ? Kaçıncı deliliğin bu ? dersin. Bilirim...
Ama dik duramıyorum.
İçimde bir yangın var. Dur durak bilmeyen, devasız bir hastalık gibi, acıyı unutturan cinsten..
Ama artık katlanamıyorum.
Bu gidişle ya kendimi öldüreceğim, ya da içimde ki birşeyleri..
Ne diyor;
'' Yar uykuda , ben yine pencerede. Doğacak güneşi göresim gelir''
Bilmiyorsunuz ki, kör oldum..
Gözlerimi açamıyorum, bakamıyorum hiç bir yere, yürüyemiyorum..
Her salisede yere düşüp dizlerimi kanatıyorum.
Yüreğim bir sancıya bulanıyor.
Küfredesim, bağırıp çağırasım geliyor.
''Ulan kaçıncı kez bıçak batacak ? Kaçıncı kez kanayacak tenim ? ''
Öyle bir kanıyor ki. Durduramıyorum..
Bu gidişle ya kendimi öldüreceğim, ya da içimde ki birşeyleri..


-Matizz