Hayatın tadını çıkarmamız gereken anlarda, hep bir meşguliyette kayboluyoruz.
Sizce de nereye kadar sürer bu kargaşa, düşündünüz mü?
Bütün kaygılardan uzakta, korku ve telaşın gölgesinden ırak bir nefes..
Baghi'nin kalbinde sımsıcak bir güneşin varolduğuna yemin edebilirim.

Tüm eziyet ve musibete rağmen asla neşesinden ödün vermezdi.
Kumlara uzanmış bir gölge.. Belki bir ışıltının teninize dokunması kadar narin..
Her zaman iyi olanı arzulamak ve onunla yaşamını sürdürebilmek için çabalayan bir mihr.

(İmedi)+ Baghi ! Bir rüyada gibiyim..
(Baghi) - Hiç uyanmanı istemediğim fakat gerçeklerden de sakınamadığım bir detay bu..
+ Neden öyle düşünüyorsun.. Neden her zaman bir şüphe duyarsın?
- Sanırım korkularıma bazen yenik düşüyorum..
+ Korkmamalısın Baghi.. Sen hep demez misin? ''Anın tadını çıkar, kıymetini bilmen gereken şeyler var'' diye..
- Biliyorum, yalnızca sana kıymet veriyorum.

İmedi her ne kadar safii olarak ona bağlılıkla yaşasa da hiç bir zaman onu tam anlamıyla algılayamıyordu.
Baghi biliyordu..
Herşey birgün elbette biterdi. Suyun akışına engel olunamayacağının ve yeni bir yol bularak rotasına devam edeceğini de..
Sahi bunca düşünce içerisinde kalmak, arafa karışmak dahada eziyet değil miydi?

(Baghi)+ ''Bazen bile bile ateşe atarsın kendini. Sonu gelmeyecek bir eziyet dahi olsa, kıymet verdiklerinin acısına katlanmak bile lütuftur sana..''


-Matizz