Bazıları çok iyidir.
O kadar iyilerdir ki, kötülüklere ve üzüntülere rağmen aldırış etmezler.
Belki de eksikliklerdendir, ya da inanmak istedikleri içindir.
İlk defa hissederler o acıyı, ve her seferinde yeni bir karanlıkta bulurlar kendilerini..

İmedi- ''Ben gidiyorum'' Baghi.
Baghi- Eve bırakmamı ister misin?
İmedi- Baghi ben uzaklara gidiyorum. Aslında söylemeyecektim gideceğimi, ama biliyorum sen hep beklerdin beni. Bekleme..
(Baghi)''Boş ve hüzünlü bakışlar..''
İmedi- Sen çok iyi birisin Baghi..


Bazen iyi olmak, güçlü olmaya yetmiyor..
Baghi yine duygularını belli edememişti İmedi'ye belki, fakat o soğuk ve keskin acıyı iliklerine kadar hissetmişti. Her zaman birşeylerin bitmesi, eksilmesi ya birilerinin gitmesi mi gereklidir?
Peki asıl zor olan kalana mı, gidene midir?
Bunca kargaşanın arasında cevaplarını bilemediğimiz ve asla bulamadığımız o kahrolasıca sorularla boğuşmaktan da yoruluyor insan.

Bazıları çok iyidir.
O kadar iyilerdir ki, kötülüklere ve üzüntülere rağmen aldırış etmezler..

-Matizz