bir acı
kaburgalarımdan tırnak uçlarıma kadar
dünya büküle büküle girdi içime...
benliğimi doğurmama tam üç asır kaldı
canım burnumda soluyor
ense köküme kadar çatırdıyor dişlerim
ısırmaktan sancıyı
sayamadım sahipsizliğinden geçen okları
kucak dolusu kan kusuyor düşlerim...
ne oldu bilmiyorum
milyon tonluk demirler arasında unutmuştum
kalbimin en atarlı damarlarını
keskin çitler arasından çekip çıkaran
en tutarlı düşmanlarını
artık ben
mantıksız abartımı anlayamıyorum
dostlarımı da...
üç asır kaldı benliğimi doğurmama
biraz daha gençleşmeli ben dışındakiler
daha zarif hissetmeliyim
inginleşmeli kabartma yazıları tarihin
darmadağınık tutarlılığı
daha naif ses etmeliyim
sessizlikten daha eşsiz
kararmalı ve galiba gitmeliyim
güneşten bile daha güneşsiz...
can-i