Burgu…
Burgu…
Duyduğum cümlelerde, kıpırdamıyor içim
Sorulmayan yaşlarım neleri sorguluyor?
Hücrelerim ayakta, nedir seçtiği biçim?
Burulmayan taşlarım, yüreği burguluyor…
Perdelerle iniyor, yaşadığım günlerim
Gittikçe el oluyor taşıdığım dünlerim
Bir mecraya akıyor boşadığım anlarım
Örülmeyen işlerim yüreği örgülüyor…
Sevmek olur mu söyle terkedilmenin adı?
Terk etmek yaşamaksa nedir ölümün tadı?
Zannetme ki ölüyüm yaşam beni boşadı
Kurulmayan düşlerim yüreği kurguluyor…
Şimdi nerede kaldı satıra dökülenler?
Nerelere savruldu kalbimden sökülenler?
Artık meyveye durdu bahtıma ekilenler
Irılmayan kışlarım yüreği ırgalıyor…
Nasıl olsa gelecek, gelmez sanılan o an
Kararacak kâinat, ışık söndüğü zaman
Bambaşka bir âlemde, değişik zaman mekân
Vurulmayan başlarım yüreği vurguluyor…
17.10.2012
Necati ŞİMŞEK
Ankara
________________
Hayatı ŞiiR lerle yaşarsanız, ŞiiR gibi yaşarsınız...
|