.gif)
Bilmiyorum
Acı çekiyorum ama neden çektiğimi bilmiyorum
Çok özlüyorum ama hangi özlemim ağır basıyor bilmiyorum.
Nefes alamıyorum sanki ama hangi şeyin nefesimi kestiğini bilmiyorum.
Sığmıyorum hiç bir yere, hiç bir hayata sanki neden bilmiyorum.
İçimde bir burukluk var sanki bilerek geliyor yerleşiyor içime bilmiyorum.
İçimde bir kırgınlık var geçmişten gelip yüreğimi parçalıyor sanki bilmiyorum.
İçimde ağlamam için bahane arayan bir şey var sanki bilmiyorum.
İçimde bir boşluk var sanki elimde olmadan o boşluğa düşüyorum çıkamıyorum sanki.
Kalemin ucunda yazmamı bekleyen o kadar çok şey var ki yazsam mı bilmiyorum.
Düşünürken o düşüncelerle kayboluyorum galiba.
Anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki ama anlatmakla olmuyor bazen.
Anlatsan ne olacak ki dinleyen mi var, hisseden mi var, sahi güvendigimiz biri mi kaldı ki ?
Kime neyi anlatacaksın ki, zamanı gelince onlar değil mi en zayıf noktandan vuran.
Onlar değil miydi yarı yolda bırakan öylece bırakıp giden.
Onlar değil miydi, yarısını sardıklarımız acılarına merhem olduğumuz, sabaha kadar derdini dinlediğimiz.
Onlar için her şeyi, herkesi karşımıza aldığımız, herkesle düşman olduğumuz.
Onlar değil miydi, gözü kapalı güvendigimiz, karşılıksız, çıkarsız tertemiz sevdiğimiz,
Her yanlışını, hatasını düzeltiğimiz, bizi hatalara yanlışlara boğan
Peki ya sahi onlar değil miydi, onlar değil miydi bizi yaralıyan, en zor günümüzde öylece bırakan,
Onu defalarca en ufak hatasında yarı yolda bırakanlar için bizi yarı yolda bırakan, ifitra atan, kalbimizi derin bir şekilde yaralayan kıran.
Sahi onlar değil miydi söz veren, sözünü tutmayan, gitmem diyip gidenler
İnsanlık, dostluk, arkadaşlık, sevgi, saygı böyle miydi ?
İnsanları tanıdıkça mide bulanıyor bir o kadar uzaklaşıyorum.
İnsanları tanıdıkça hislerimi kaybetmeye başlıyorum, bir o kadar gülüşlerimi de.
Anladım ki
İnsanları tanıdıkça bildiğim, bilmediğim acılarım çoğalıyor.
İnsanları tanıdıkça hiç bir hayata sığamıyorum.
İnsanları tanıdıkça, nefes alamıyorum boğuluyorum.
İnsanları tanıdıkça çocukluğumu geçmişteki güzel günlerimi özlüyorum.
Ve insanları tanıdıkça, içimde burukluklar, kırgınlıklar, aşırı düşünmeler, ağlamalar, boşluk hissi, güvensizlik her şey oluyormuş bu kadar yıpranıyoruz, geçmiş geçmiyor
|