Ölürüm...
Ölürüm
Yine yüreğe düştü ayrılığın korkusu
Ayrı kalmak ölümden bin beterdir bilirim
Yine bedeni sardı kor ateşin hırkası
Bu yangına buz değse, sönemeden ölürüm
Eksilmeden büyüyor yokluğuna hasretim
Tutuşturur benliği hayalimde kesretin
Çekmeyenler bilir mi nasıl yakar hasretin
Yüzün bana çevirsen, dönemeden ölürüm
Her nereye bakarsam mazi gelir gözüme
Yürekte deprem olur ateş basar yüzüme
Gir içime kendin bak inanmazsan sözüme
Terk edişi deneme, denemeden ölürüm
Günden güne artacak hasretin biliyorum
Sensiz geçen günleri kayıttan siliyorum
Silindikçe ömrüne uzunluk diliyorum
Ömründeki ömrüme sinemeden ölürüm
Gönlümdeki ateşi koysaydım avucuna
Gözlerimle kalksaydım gözlerine hücuma
“Seviyorum” demesen gider miydi gücüme?
İçimdeki hasreti yenemeden ölürüm
Saydığım her bir günü hasretinle çarparım
Gönüldeki takvimden sensizliği kırparım
Her hayalde görüşte ellerimi çırparım
Gönül pervane olur, yanamadan ölürüm…
22.08.2012
Necati ŞİMŞEK
Ankara
________________
Hayatı ŞiiR lerle yaşarsanız, ŞiiR gibi yaşarsınız...
|