Kullanıcılara ait mesajları görebilmek için üye girişi yapmalısınız!

Sevgili günce,

Öyle dikkat çekmek için ya da marjinal görünmek için değil. Ben ciddi anlamda doğum günümden yaş aldığım için falan değil, günün birinde değersizin biri ama değer verdiğim biri benim doğum günümü kutlamamıştı diye küsmüştüm. Yoksa eskiden çocukluk arkadaşlarımla bolca İsmail YK şarkısı açarak ve oynayarak kutladığım bir gündü benim için.

Sonra şey, tabi belli bir yaş sonrası gözlerimi devirip ömrümden bir yıl daha eksilmesinin nesini kutlayacağım dediğim de oldu elbet.

Ben, sene boyunca arkadaşlarının doğum gününü kutlayan ve hediye alan ama günü geldiği zaman hiçbiri tarafından hatırlanmayan biriyim. Bu kez yine öyle oldu ama hiç üzgün değilim. Benim için sıradan bir günde nasıl ki hâlimi hatrımı sormuyorlarsa bugün de ses çıkarmamaları aynı şey.


Neyse artık o güne 9 gün kaldı. O gün mahvım mı yoksa huzura erişim mi henüz bilmiyorum. Yaşayıp göreceğiz.
Ve kendimle olan savaşıma gelirsek, kazanırsam kaybedeceğim. Kaybedersem daha çok kaybedeceğim.

Hayat hem yoran hem huzur veren garip bir döngü. Kelimeler tutarsız, ben tutarsız ve ben de tutarsızım. Benim de hayattaki çizgim bu demek ki he? İsyan etmiyorum artık. Olmuşsam da olmamışsam da ben buyum, çıksa da çıkmasa da bu da benim huyum.


Edit: İntihar günahtı diye, kâh umudumu kestim. Kâh beklemeyi kestim. Kâh güvenmeyi kestim. Kâh ışığını kestim insanların hem de aydınlığa en hasret olduğum zamanlarda bile. Sonra ölmek yasaktı ben de ağladım. Ağlamak yasak olunca da güldüm. Ne çok gülersin sen dediler, ölümlerden ölüm beğendiğimi hiç bilmediler. Olsun, yaşıyor bilinelim. Yaşasam da ölsem de kimse bilmesin. Zira delinin birinin dediği gibi yangın yanmamış evlerde bilinmez...

~

________________