16 Ekim 2024, 15:41
|
#1
|
|
|
Bilemiyorum...
Gülen gözlerinden okunuyor yalnızlığın acı öyküsü,
Bir bakışla kapanıyormuş düşmanlığın sürgüsü.
Ama o gözlerde sevgi neyler bilemiyorum doğrusu,
Gidişinle bozuluverdi "sevenler ayrılmaz" olgusu...
Bu şehirden gittiğini bile bile herkesi sen sanıyor gözlerim,
Zaten hepsi sen olsan bile ben, bendeki seni isterim...
Sözlerim, ağır kaçtıysa bile sen ona sakın takılma,
Sen demekten tüy kalmadı dilimde sürçtü zamanla...
Ayrılık, şarkıları çalınıyor bak her tarafta,
Kol geziyor şeytanlar leke sürmek için aşıklara..
Kararsızım... Şeytan mı ben bi bizden rahatsız olan?
Seni çok sevmiştim, gidene kadar. Hiç sevmediğim yalan!
Benden uzak olmaktan pek memnun duruyor sözlerin,
Öyleyse neden "yardım et" dercesine mahzun bakıyor gözlerin?
Bilemedim, uzanan elimi de çeker misin bataklığına?
Ya da sebep mi bilirsin dost elimi kalp kırıklığına...
Ellerim kollarım bağlı bilemedim ki şimdi,
Yoksunum, içinde sen olan her şey eksildi..
İster miyim? Birkaç hüzün ve ayrılık daha hayatımda..
Aşık olamam artık istesem de umma beni hayatında
Aşk; istirahate çekilmiş bir köşeye, rahatında..!
________________
içimde bir orman yanıyor...
|
|
|
|