Bir yağmur düşer gökyüzünden, titrek, sessiz...
Yürek konuşur yalnızlığıyla, derin ve tarifsiz...
Her damla, bir hatırayı fısıldar karanlık geceye,
Unutulmayan sevdalar kayar, yıldız gibi göklerde...
Yürek bir sığınak. Fırtınalı denizde, sakin koy misali,
Çok hırçın, çok umutlu, ama bir o kadar da hayalî.
Yağmur ise huzurun ta kendisi, refaha boğar nefesi,
Ağlar gibi yağar, ama yeniden diriltir hevesi...
Yağmur dinerse, yürek de susar bir anda,
Bilirim, aşk yine doğar kan kırmızı ufkunda.
Çünkü yürek ve yağmur; ne olursa olsun,
Hep yeniden yazar hikâyeyi aşkın yolunda...