Gözlerimi bir kapadım, tam 92 gün açmadım.

Acemi eğitimimi bitirip usta birliğine katıldığım gün bölük komutanının odasına gittim. Öyle kapıya tekme falan atarak da girmedim yani, gayet beyefendi duruşumla selam verip söz hakkı istedim. Sağ olsun kırmadı beni, sanırım tipimi görünce 'dur ya bakayım ne diyecek sığır' dedi. 'Komutanım eğer uygun görürseniz ben askerliğimi elime silah almadan bitirmek isterim...'Keşke demeseydim. Adam bir anda Hulk'a dönüştü, masanın üstünden zıplayıp ışık hızıyla burnumun dibinde bitti; öyle bi nefes alıyor ki 'Neden' diye sorarken.'Şey ben dünya barışını...'Öncelikle birkaç dakika bilincimi yitirdim. Adamın vurduğu yerin iyileşmesi için Türk Tabipler Birliğinden izin almak lazım, öyle tıp biliminden habersiz iyileşemezo darbeler.Beni bahane uyduran örgüt sempatizanı sanınca operasyon bölgesi olduğu için de vatanseverce dövdü.Beni asla dinlemedi; oysa sadece 'olmaz evladım, herkes gibi sen de görevini yapacak ve ülkemizi bla bla...' deseydi kolayca gaza gelir, sağa sola sıka sıka operasyona giderdim. Herhangi bir ideolojiden değil tamamen savaşlara karşı olduğumdan böyle bir cümle etmiştim.Adam beni dövdü dövdü dövdü kendimi kaybedene kadar dövdü ve kendime getirene kadar dövdü. Hayır anlamıyorum da niye dövüyor yani...'Bana bak lan, bu omuzumdaki 3 yıldızı gördüğün zaman ben sana ne dersem onu yapacaksın' dedi ve devamına küfür ekledi. İşte tam o an...'Tamam o zaman ben de şimdi gözlerimi kapatıyorum, o yıldızları da bir daha görmüyorum' diyip gözlerimi bir kapadım, tam 92 gün açmadım.Evet tam 92 güngözlerimi hiç açmadım, ne sabah ne akşam, ne hamamda ne yemekte, ne yürürken ne uzanırken, asla açmadım çünkü İNATÇIYIMDIR. O gun ve devamında çavuştan daha rütbeli tüm komutanlar gerekse döverek, gerekse ceza vererek, gerekse tatlı dille konuşarak gözlerimi açmamı sağlamaya çalıştı ama İNATÇIYIM. Arkadaşlarım gelip 'abi biz üzülüyoruz yeter nolur' dediler açmadım. Sabahlara kadar soğukta açmadım.Ne operasyona çıkabiliyorum, ne nöbet tutabiliyorum, ne eğitim yapabiliyorum. Yemekhaneye, tuvalete, içtimaya falan bile koluma bir asker girip götürüyor beni. Üstelik her gün başka bir askere beni zimmetliyorlar, kova gibi, fırça gibi emanet ediyorlar beni birbirlerine.Sonra beni RDM'ye yolladılar, sonuç yok sağlıklıyım. Hastaneye yolladılar yine olmadı. En son devlet hastanesine gönderildim. Baktılar ettiler, telefonlaşmalar vs. derken sonuç olarak bana 'gözleri görmediği için askerlik yapamaz' raporu çıkardılar. Evet kör raporu, yemin ederim.Geri döndük askeriyeye, nizamiyenin önünde gözlerimi açtım. 3 ay olmuş ikinci kez görüyorum askeriyeyi böyle bir saçmalık yok.Herkes beni tanıyor, 'Kör geldi, kör gözlerini açmış' seslerinden insanları tanımaya çalışıyorum. Bir adam kör olduğunu kanıtladığı gün görmeye başlıyor. Çok matah bir bok yemişim gibi kasıla kasıla komutanın odasına gittim. 'Artık asker değilim' dedim. 'Senin kadar inatçı 2 adam bulsam bana yeter ha' dedikten20 dakika sonra nasıl olduğunu anlamadığım şekilde raporu yırtmış, hastaneye bilgi vermiş ve kamuflajları giyiyordum. O günden sonra toplam 198 gün süren 16 ayrı operasyona katıldım. İki tanesi sınırötesi harekattı, birinde sıcak temas yaşadık. Asla tereddüt etmedim, biri en yakın olmak üzere 8 arkadaşım şehit oldu.İki ayak baş parmağımda kalıcı hissizlik, bel fıtığı, gözlerimde gece görüş dürbünü kaynaklı bozukluk, biraz deforme psikoloji, üç tane üstün başarı belgesi, sol omzumda patlamaya bağlı ufak yaralar, bir tane onur ve teşekkür yazısıyla terhis oldum.Bu da böyle bir anımdır, siz siz olun inatçılığı manitanıza falan yapın, öyle adamınağzına kürekle vururlar, odunla döverler karşılık veremezsiniz...
Yazan: Deli Cenk