Dogal olarak dolasan kan Dendritik hucreleri (DC’ler) kullanan daha yeni klinik deneyler, hastalardan farkli DC alt kumelerini izole etmek icin Miltenyi tarafindan CliniMACS sistemine donmustur. Tamamlanmis iki Faz I klinik calismada, hormona direncli metastatik prostat kanserinde ve metastatik melanomda TAA peptitleri ile yuklenmis CD1c + DC’ler (cDC2) kullanilmistir. Bu calismada ayrica guvenilirligi ve immunojenisite gozlemlenmistir. PDC’lerin kullanildigi baska bir Faz I calismasi, tumor-Ag’ye ozgu CTL yanitinin yani sira bir IFN imzasinin induksiyonunu bildirmistir. Bu klinik deneyler, asilama icin yalnizca tek DC alt kumelerini izole etmekle kalmamaktadir.
Dendritik Hucre AsilariAyrica cDC2 ve pDC alt kumelerinden olusan kombinasyon asilar ve uyaran tek sarmalli RNA gibi cift aktive edici olgunlasma agonistleri kullanilir. Bununla birlikte, tumor asilarinda dogal olarak dolasan kan DH’lerinin kullanilmasinda hala bircok zorluk vardir. Yalnizca % 0,03 PBMC iceren yeterli CD141 + cDC1 DC’lerin izolasyonu icin metodoloji hala eksIktir. Olu ve nekrotik Ag’yi capraz sunma konusundaki ustun yeteneklerinden dolayi kosum takimi icin onemlidir. Ayrica, yillar icinde iyilesmesine ragmen, DC’lerin ex vivo olarak harcanan suresi DC canliligini ve islevselligini buyuk olcude etkileyebilir. Bu asilarin kisisellestirilmis dogasi, hastalarin bu tedavilere erisim miktarini sinirlar. Otolog DC’lerin ex vivo olgunlasmasinin yani sira, DC asilarinin baska bir stratejisi reseptor hedeflemedir. Bu, tumor Ag’larini dogrudan in vivo olarak DC’lere vermek icin cesitli DC alt gruplarinda endositik reseptorlere ozgu bir monoklonal Ab’nin (mAb) uygulanmasini icerir. Tumor Ag’leri, bu DC hedefleyen mAb’ye kimyasal olarak, genetik fuzyon yoluyla veya nanopartikullere ve lipozomlara baglanma yoluyla konjuge edilir. Onemlisi, TLR3 agonisti poli I: C gibi bir adjuvanin Ag verilmesi ile birlikte uygulanmasi, farelerde gosterildigi gibi tolerans yerine immun hazirligi induklemek icin gereklidir.


Ayrica, capraz sunum yapan DC alt kumelerinin hedeflenmesi, CTL’leri aktive etme kabiliyetleri nedeniyle ozellikle cekici olmustur. CDC1’de yuksek oranda eksprese edilen bir C tipi lektin olan DEC-205, hedeflendiginde Ag’yi capraz sunabilir. Ve kati kanserli hastalarda tumor Ag NY-ESO-1’e ozgu hucresel ve humoral yanitlari indukleyebilir. Bununla birlikte, DEC-205, hedefleme ozgulluklerini ve verimliliklerini etkileyebilecek CD1c + DC’ler, pDC’ler ve monositler dahil olmak uzere diger bircok hucre tipinde de eksprese edilir. Buna karsilik, baska bir C-tipi lektin, Clec9a (ayni zamanda DNGR-1 olarak da bilinir), spesifik olarak cDC1 uzerinde eksprese edilir. Bu molekulu hedefleyen stratejiler, insan olmayan primatlarda adjuvan olmaksizin yuksek derecede immunojenik yanitlar. Bu klinik oncesi calismalara dayanarak, Clec9a’yi hedefleyen asilarin klinik deneylere ilerlemesi cok beklenmektedir.


Tumor Mikro Ortaminda Dendritik Hucre
Tumor mikro ortami (TME), tumor hucreleri, stromal hucreler, tumor infiltre eden miyeloid ve lenfoid immun hucrelerden olusan karmasIk bir nistir. Bu nisin dinamik dogasi, farkli kanser turlerine, evrelerine ve ayrica hastalarin kendilerine gore degisir. CD8 + sitotoksIk T hucrelerinin infiltrasyonunun, metastatik melanom dahil bir dizi kanser tipinde kontrol noktasi blokaj tedavileri ile daha iyi tedavi sonuclari ile iliskili oldugu tespit edilmistir. Bununla birlikte, tumor infiltre edici DC’lerin (TIDC’ler) fenotipi ve rolu, muhtemelen TME icindeki DC’leri arastiran tutarli markorlerin bulunmamasidir. Ve monosit ile varsayilan DC alt gruplari arasindaki ayrimlarin olmamasi nedeniyle daha az aciktir. Immunohistokimya boyama kullanarak, bircok calisma daha once TIDC’leri tanimlamak icin CD1a ve S100 proteinleri kullanilmistir.


Tumorler icindeki bu hucrelerin daha yuksek yogunlugu, melanom, bas ve boyun kanserlerinde daha iyi klinik sonuclar ile iliskilidir. Ancak bu korelasyondaki tutarsizliklar kolon, meme, mide, nazofaringeal, akciger ve yumurtalik kanserlerinde bildirilmistir. Bildirilen bu tutarsizliklari aciklayabilecek ana faktorlerden biri, DC’leri tanimlamak icin kullanilan isaretlerdir. Ayrica, olgun DC’leri tanimlamak icin DC aktivasyon markorleri CD83 ve DC-LAMP kullanilmistir, ancak CD83 tum DC alt gruplarinda ifade edilmemistir.
Dendritik Hucre AsilariGogus adenokarsinomu hastalarinda, olgunlasmamis DC’lerin tumor icinde lokalize oldugu, CD83 / DC-LAMP + olgun DC’lerin ise peri-tumor kenarlarinda lokalize oldugu bulunmustur. Bazi calismalar, olgun DH’lerin intratumoral infiltrasyonu ile daha iyi klinik sonuclar arasinda onemli korelasyonlar bildirmistir. Ornegin, yakin tarihli bir rapor, DC-LAMP hi hucrelerinin tumor stromasina kaydedilmesinin, yuksek dereceli seroz yumurtalik karsinomunda anlamli olcude daha yuksek genel ve nuksuz sagkalim ile guclu korelasyonlar gosterdigi bulunmustur. Bununla birlikte, bu korelasyon bir dizi farkli kanserde de tutarsizdir.


Daha yakin zamanlarda, Kanser Genom Atlasi (TCGA) programinin kurulmasiyla, bilim adamlari DC’ye ozgu imzalari cok cesitli kanserlerin halka acik bir molekuler ve klinik veritabaniyla karsilastirabilmislerdir. Melanom ve meme kanseri hastalarinda BATF3 , IRF8, CLEC9A ve FLT3 gibi DC’ye ozgu genler , daha yuksek CTL skorlari ve daha iyi genel sag kalim ile iliskili oldugu bulunmustur. Ayrica kemokinler CXCL9, 10, 11 ve kemokin reseptoru CCR7 ekspresyonu ile pozitif korelasyonlar gorulmustur. Ayrica Broz ve arkadaslari tumor icindeki cDC1 turevli genler arasinda guclu iliskiler, gogus kanseri, bas-boyun skuamoz hucre karsinomu ve akciger adenokarsinomunda daha iyi genel sagkalim gozlemlemistir. Bu, goc eden cDC1 alt kumelerinin, tumor drene eden lenf dugumlerinde capraz sunum icin ve sitotoksIk CD8 + T hucrelerinin hazirlanmasinda gerekli oldugunu gosteren fare tumor modellerini destekler.
Dendritik Hucre AsilariBildirilen son veriler, geleneksel DC’nin tumor bolgelerine infiltrasyonunun bir yararina isaret ederken, tumor infiltre eden pDC’ler ile zayif hayatta kalma prognozu arasindaki korelasyon aciktir. Bu, gogus, bas ve boyun, yumurtalik ve akciger kanserlerinde, pDC’nin neden oldugu toleransin ve bozulmus IFN uretiminin baskilayici, immunojenik olmayan bir TME’ye katkida bulundugunun dusunuldugu durumlarda tanimlanmistir. Aslinda fare calismalari, pDC’nin aktive edici bir fenotipini onlemede ve toleransli, IDO ureten bir fenotipi desteklemede tumor ortaminda TGF’nin rolune isaret etmektedir. DC infiltrasyonu veya islevi ile iliskili oldugu gosterilen TME icindeki diger faktorler, anjiyojenik faktor olan vaskuler endotelyal buyume faktoru (VEGF) icerir.


Yuksek serum VEGF seviyeleri ayni zamanda kolorektal ve kucuk hucreli olmayan akciger kanserlerinde dusuk kan cDC1 ve cDC2 sayilari ile iliskilidir. VEGF tuzak reseptoru olan VEGF-Trap’in tedavisi, olgun DC’lerin oranini arttirir, ancak genel sayilari veya DC hazirlama islevini artirmaz. VEGF’nin neden oldugu DC inhibisyonunun dogrudan kaniti, CD34’ten farklilastirilmis DC’lerde de bildirilmistir. IL-6, IL-10 ve TGF gibi diger sitokinler de TME’de DC inhibitor etkiler gostermistir. Metastatik melanom hastalarinda, tumor icindeki daha yuksek aktif katenin sinyali dusuk cDC1 imzalari ve T hucre imzalari ile iliskilidir. Ayrica, yag asidi sentazinin ekspresyonu, yumurtalik, prostat ve mesane kanserlerinde CD11c + DC imzalari ile ters orantilidir.



alıntı