[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Yönetmen

Nuri Bilge Ceylan

Senarist

Ebru Ceylan
Nuri Bilge Ceylan

Oyuncular

Haluk Bilginer
Melisa Sözen
Demet Akbağ

Tür

Dram

Yapım

196dk. Türkiye - Fransa - Almanya, 2014

Cannes film festivalinden devasa bir ödülle ve yarattığı biraz hüzün uyandıran ama herkesi gururlandıran Yılmaz Güney nostaljisi ile dönen Nuri Bilge Ceylan, dünya sinemasının tartışmasız en büyük yönetmenlerinden biri artık. Sol yumruğunu havaya kaldırıp tesadüfi yarattığı Yılmaz Güney nostaljisini de keyifle üstlenen Nuri Bilge Ceylan kendi sinema dilini Yılmaz Güney sinemasının yaptığı gibi tüm kültürlerin anlayabileceği global alana getirmiş durumda. Tamamen yerelden hareketle tümüyle global bir sinema dili bu dil.

Nuri Bilge Ceylan’ ın yarattığı bu yeni sinema deneyimi, sinema severler için öylesine keyifli bir deneyim ki, Türkiye sinemaseverleri dünya klasik edebiyatı ve felsefesinin, Cehov, Dostoyevski ve Shakespeare’lerin Türkiye kültürü ile harmanlanışını zevkle izliyor.

“Kış Uykusu” eşi Ebru Ceylan ile beraber kotardıkları güçlü senaryosu ile de öne çıkan bir film. Türkiye toplumunun tüm sosyal katmanlarına yarattığı özgün karakterleri ile derin bir sosyolojik ve psikanalitik bakış sağlayan film, bu sosyal katmanlar, hadi lafı dolandırmayalım “toplumsal sınıflar” arasındaki ilişkiler ve çatışmalara odaklanıyor. Zenginin fakirliğe kader, fakirin fakirliğine adaletsizlik dediği Anadolu coğrafyasından, Anadolu’ nun küçük bir köyünden, akılda kalıcı bir kesit sunuyor film.

Uzayan, titizlikle dizayn edilmiş diyalogları, uzun sekanslarda ki durgun ve hareketsiz sahneleri ile her şeyiyle klasik bir Nuri Bilge Ceylan filmi. “Uzak” filmindeki uzun ve durağan planlarını artık daha etkin kullanarak akıcı bir tarzda filmine yedirebiliyor Nuri Bilge Ceylan. “Bir Zamanlar Anadolu’da” ile başlayan, festivallerden çok vizyon sinemasına yakın duran akıcılık, kanaatimce Nuri Bilge Ceylan sinemasına çok şey katıyor. Bu bir ödün değil, filmin kendi derdini daha dinamik bir akışla anlatışı. Bu dinamizm izlenişi kolaylaştırıyor ve saatler süren filmlerine bile bir tempo sağlıyor.

Fonda Kapadokya’ nın etkileyici resimleri, önünüzde çatışan sınıflar, çatışan değerler, anlayışsızlık, samimiyetsizlik, yalnızlık ve öfke…

Film tiyatrodan emekli ve büyük şehirde muhtemelen tutunamamış, eskinin tiyatrocusu şimdinin “kaba” entellektüeli Aydın ve onun ev ahalisi ve diğer çevresi ile olan ilişkisine odaklanıyor. Kötülük ve iyilik kavramının sorgulandığı, yardımseverlik ve samimiyetin tartışıldığı uzun ve zevkli diyaloglara hazır olun.

Aydın karakterinin olmamışlığı ve yanı başında büyüyüp devleşmiş sevgisizlik… Yakın ilişkilerinde makyavelist (kiracısını ne pahasına olursa olsun çıkarma eğilimi) ve bencil, sosyal ilişkilerinde alabildiğine kapitalist olan Aydın beyin değişmeye olan direnci… Alınan küçük bir sosyal kesitte bile sınıflar arası çatışmaları orta yere döken Anadolu’ nun sınıfsal mozaiği. Nuri Bilge Ceylan bu sınıf çatışması ve sosyal adaletsizliği zenginin penceresinden bize gösterirken “fakirden” yana duruyor ve haklı, acımasız ve keskin bir bakış açısı sunuyor. Nejat İşler’in İsmail karakterinin son sahnesindeki gibi bir iki hafiften abartılı dramatik sahneleri saymazsak, bu konuda etkili ve başarılı olduğunu da söyleyelim.

Doyasıya felsefe…

Donuk renkler ve film atmosferinin tümüne yedirilmiş solukluk, kapalı hava ve sık sık yağan yağmur filmin ruhsal yapısı ile de örtüşüyor..

Hemen hiç aksamayan ve göze batmayan harika oyunculuklar. “Nihal” karakterinde Melisa Sözen çok iyi. Haluk Bilginer’ e ise söylenecek bir şey yok.

Tam bir sine-masal… Sakın ama sakın kaçırmayın…

Alıntı