Cennete benzerliğiyle nam salmış olan Osaka’da bir bahar sabahıydı. Güneşin pırıltıları sakura dallarının arasından tüm güzelliyle halkı selamlıyordu. Çiçeği burnunda imparatoriçe Sakuramachi’nin tahta çıkmasına üç günden az bir zaman vardı ki bu heybetli tören hazırlıklarıyla ülkeyi tatlı bir telaş sarmıştı.

Kumaşların en güzeli, mahsullerin en tazesi, süslerin en renklisi ve daha nicesi el birliğiyle saraya taşınıyordu. Ne var ki, bu güzel kargaşanın ardında imparatoriçe halinden pek de memnun değildi. Bunun sebebi; kuzeninin kıskançlıktan dolayı güzel Sakuramachi’ye yaptığı büyü idi.

Kendisi güzel mi güzel olmasına karşın saçları hiçbir zaman var olmamıştı ve bu durum onu insanlardan uzaklaştırmış, dünyaya ve aynalara küsmesine sebep olmuştu. Büyü şiddetli kin ve nefretin etkisiyle epey güçlü yapılmıştı ve çözülmesi için dünyada en değerli şeye sahip olmak gerekiyordu.

Gerçek sevgi. Onu bulmak belki yıllarını, on yıllarını alacak; belki de bir ömür bulamadan hayatı yitip gidecek ve hiçbir zaman mutlu olamayacaktı…

Şehir merkezine epey uzak bir muhitte yaşayan Haruki bir silah ustasıydı. İmparatoriçenin ilanından önceki dönemde Japonya yakınlarında gerçekleşen bir savaşta felç olmuş, yürüme yetisini kaybetmişti. Tüm enerjisini tutkunu olduğu zanaat olan silah yapımına adamıştı.

Öyleydi ki dili baldan tatlı, bakışları kalbi ısıtan, fikri kötü düşüncelerden ırak ve sözü özü bir insandı. Yaptığı işle tezat bir hayat süren, kısa sürede herkesten farklı olduğu sezilen bir kişiydi. Bir gün hassas bir işe odaklandığı esnada bahçesine giren atların heybetli sesiyle irkildi.

Evinde tek başınaydı. Askerlerin kapıyı güçlü vuruşlarından tedirgin olan Haruki zorlukla kapıya ulaşabildi. Kendisine verilen mektubu hayretler içinde okudu ve gözelerine inanamadı.

İmparatoriçe kendisinden zümrüt ve yakutlarla bezenmiş çok özel bir hançer yapmasını istemişti. Gizliden gizliye artık hayatına son vermek istiyordu