Benim kendi şiirlerim var
İçinde dökülen nağmelere esir olmuşum
Titremişim usanmışım
Bazen hoyratca dökmüşüm nağmelerimi
Rüzgarlara lodoslara meydan okuyarak yazıyorum
Sana senli olan düşlerimi
İçim o soğuk rüzgarlarda içim ısınıyor seni yazarken
İçimi bilemiyosun bazen
Anlatamıyorsun ne demek istediklerimi
Haykırıyorum iç çeke çeke
Söylermisin sevdiceğim
Seni özledim demek için döküyorum damlalarımı
Bakma bana yüreği güzelim
Bazen ağır olabiliyorum
Bazen bir tüy gibi narin olmayı istiyorum becerebiliyormuyum
Seni anlatırken yaşadığım coğrayaya
Hani istedim hayal kurdum
Sonra bizde sana hayaller hep hayatlarla örtüldü değil mi
Seni seviyorum diyebiliyorum
Aslında şu zamanda basit olan
Ama
Anlamı bir dağı yıkan bir dağı çiçek açan kelimeyi diyebiliyorm
Hayal umud herşey o iki kelimede aslında biliyormusun
Şimdi diyeceksin bana olmuyor ki
Yüreği bir mürekkep olan sevdiğim
Yazdığım romanın baş kahramını
Anlatıyorum okuyorum söylüyorum
Benim aşkım
Benim sevdam hayallerde değil
Lodosa meydan okumuş o sağlam kağıtların üzerine düşen
Üç beş mısra imiş
Seni sana ne zaman anlatayım biliyormusun
Bir gün gözüme ilk baktığın gün seni sana anlatayım
Neden şimdi değil
Korkuyorum ki içinde be olmuyacağım diye
Susuz ömrümün ilacı olanım
Seni anlatmak seni haykıramamak beni yaralıyan
İşte sevdam ben niye yazıyorum gördün mü
Bir umudun kapandığı bir coğrafyada aşkı anlatabilmek için
Senli nefesimin atmasını istediğim için
Bir tutam kağıda döküyorum
O yüreğinin sevgisinden dökülen mürekep ile bir ömür...
Neydi akan rüzgarların başlangıcı
Neydi içimin ürpertisi
Akan yürağimin hicranıydı güneşli havalar
Kalbimin sevdasıyla dolan yüreğim
Akan gözyaşlarıma dost olan mıydı
O masumca bakışım
Güneşin rüzgarın baharın olmadığı yerdemiydin
O masumca beklediğim penceremle
Avuçlarıma doldu diye uzatmışım minik ellerimi
Güçlükle uzandığım yüksek tahta penceremden
Üşümüşüm
Sıkılmışım
Umrumda değil
Sevmemişim şemsiyeleri sen yağmana rağmen bana sensizlik getirir diye
Ve almamışım yanıma asla
Sen sellerde kaybolsan bile
Titremişim ıslanmışım ve sadece bir gülümseme
Islak ıslak gelmişim eve
Sen içime işlemişsin
İliklerime kadar sen olmuşum
Ve taşan senler elbisemden
Çıkarmışım seni elbisemden
Yokluğundan titremişim
Soğukluğun ısıtmış beni
Sıcaktanda tiksinmişim
Gözlerim hep yollarda kalmış
Sadece sonsuza dek bekleyişim
Seni düşünüp seni andığım yağmurlu havalarda
Sen gidivermişsin yerini gözyaşlarım almış
Son bir kaç söz varmış sana söyleyeceğim Oda dudaklarımda kalmış
Ne bir yağmur damlası sevdiğim
Ne de ağıtlarım yağmursuzluğa
O masum yüze el sallamışım çıkıp penceremden hep yağmurlu havalarda
Şemsiyesiz dolaşmıştık yağmura meydan okuyup ıslak sokaklarda
Sonra sırılsıklam dönmüştüm eve her defasında
Sen bırakıp gitmiştim*
Bakmadan ardında bırakıp gittiklerine
Çıkarınca seni fotoğraftan bir yağmur kalmış benle
Sevgim yağmuraymış gibi yazmışım bende
Kendimi böyle teselli etmişim
Senin özleminin tek tesellisiydi
Yağmur güneş bahar taş toprak
Aslında anlattıklarım sana olan özlemimdi
Şimdi uzatıyorum ellerimi o tahta penceremden
Olmadığın hep güne el sallıyorum...
Belki yağmurlu havalarda
Belki güneşli havalarda
Ama
Bilinmedik yola hep el sallıyorum......