|
|
14 Eylül 2024, 00:16
|
#1 |
   |
Ezilenler..
sıkıntısından intihar eder, o zaman da dünya aptallara kalır Onlar mutlu olur!
Bir atasözü bile vardır: Keyif aptallarındır, derler. Hem biliyor musunuz, akılsızlarla beraber yaşamaktan, onlara kafa sallamaktan daha hoş bir şey yoktur; boş, anlamsız bir toplumda yaşadığımın farkındayım toplumda keyfliyken kafa sallarım savunucu olmaktan geri kalmam, ama sırası gelince en önde bırakıp kaçarım adetim değildir bir şeyi dert edinmek. Vicdan azabı nedir bilmem. çıkarıma olan her şeyi kabul ederim. çoktur benim gibiler, keyfimiz de yerindedir. Dünyada her şey mahvolabilir Dünya altüst olsa da biz gene üstte kalırız. Bizim gibilerin ne kadar çok yaşadıklarına bakın, yeter size. Gerçekten çok uzun ömürlü oluruz; hiç dikkatinizi çekti mi Seksen, doksan yaşına kadar yaşarız. doğa bizden yana, Doksan yaşına kadar yaşamaya kararlıyım. ölümü sevmiyorum, korkuyorum ondan. Nasıl ölecegim, kim bilir? yasalar aile huzurunu koruyucudur evladın baba sözü dinlemesini buyurur evlada ana babaya olan kutsal görevlerini unutturan kimseleri hoş görmezler kadınlar acı acı ağlarlar, duygulu olanlarına sinir buhranı bile gelir. Son derece olağan bir durumdur insanın içinde hiç kimsenin bilmediği, istediği halde kimseye açamadığı bir keder bulunduğu zamanlar görülür. Temiz yürekli insanlar iyilik yapmak için kendilerine iyilik yapılmasını beklemezler Dünyada iyi insan çoktur ihtiyacı olan kimselere seve seve yardım ederler. senin şanssızlığın, ihtiyacın oldugu zaman onlarla karşılaşmamak çok kitabınız var hepsi de akıllı insanların okuyacağı şeyler. çok aptalım bu yaşa geldim, bir tek kitap bile okumadım. Kişi önce sağlığına dikkat etmelidir, Bunun üç faydası vardır: Bir, ölmez; iki, sağlığın yitirmez; üç, bunların sonucunda mutlu olur. sizi üzen birtakım şeyler varsa, unutmaya çalışmalısınız onları, hiç aklınıza getirmemelisiniz. Bir kızım vardı, canımdan, dünyada her şeyden çok severdim onu, ama yok artık öldü. siz hain, kalpsiz bir insansınız! Evet, kalp diye bir şey yok sizde! Ben de kalpsizim, hem herkesten kalpsiz... ama siz benden de kalpsizsiniz... insan öz evladını unutabilir mi hiç? o gün herkes öpüşür, kucaklaşır, barışır... bütün kusurlar unutulur... Annem dilenirdi, ölürken yoksul olmamı, dilenmemi vasiyet etmişti demişti ki Dilenmek ayıp değildir, bir kimseden dilenmeyeceğim insanın herkesten dilenmesinde utanılacak bir şey yok Aç tokun halinden anlamaz derler; ben şunu ekleyecegim buna, aç da açın halinden herzaman anlamaz. sokağa atılmış, kaderiyle başbaşa bırakılmış Ona eziyet eden insanlardan gözünün içine bakan, onu seven dostlarından kaçmıştı. birisine eziyet etmek, göz dağı vermek istiyor, öğünüyordu sanki! ruhunda esrarlı bir değişiklik oluyordu... hakarete uğramış, ezilmişti bu çocuk, Kişiliği olmayan, kindar, kötü ruhlu, çıkarcı bir adamdır" Kendisine edilen hakareti kolay kolay unutamaz, ilk fırsatta öcünü alırdı çok temiz ruhlu, iyi saygıdeğer bir ihtiyardır eli de açıktır, karşısındaki insanın değerine göre hareket eder. Annem yoksulluğun değil zengin olup başkalarına hakaret etmenin günah olduğunu söylerdi... Tanrı böylelerini cezalandırırmış. Fakir ol hiç kimsenin sözüne kulak asma. Hiç kimsesin yanına gitme yalnız başına, yoksulluk içinde yaşa, çalış; iş bulamazsan dilen ama insanlara gitme isa birbirinizi sevin, birbirinizin suçlarını affedin dediği halde siz niçin affetmiyorsunuz ömrün boyunca yoksul ol, ama seni çağıran varlıklı bir insanın yanına gitme. Orada iyi yaşayabilirsin, güzel güzel giysilerin olabilir, ama Kötü, hain insanlardır onlar, sana vasiyetim şu olsun Yoksul ol, çalış, dilen, ama seni yanına almak isteyen birisi olursa gitme, istemiyorum size gelmem de..." Alıp başımızı gidelim buradan, bu insafsız insanların yanından Tanrım, sana şükürler olsun. Gazabın için de nimetlerin için de şükürler olsun sana! yağmurdan, gök gürültülerinden sonra şimdi pırıl pırıl parlayan güneşin için de!... Şu mutlulugum için şükürler sana! insan sinirleri böyle bir çalışmaya dayanamaz, olmaz bu kadar!" Ama oluyor işte! Başım fena halde dönüyor. Ayakta zor duruyorum. Ama mutluyum, yüreğim öyle hafif ki! öykümü bitirdim Kişi oğlunun tutkularının ne denli çesitli, sınırsız olduğunu düsünüyorum misal "Adam kazanacağı, kadar para kazanmış, ama yetmiyor sıkı çalışınca sinirlerimde tuhaf bir gerilme oluyor, daha iyi düşünüyor, daha canlı, yürekten hissediyor, hatta anlatışıma daha iyi hakim olabiliyorum, Onu kendimden de, dünyadaki her şeyden de çok seviyorum Kimin çıkarını düşünerek hareket edeceğimden sana ne! önemli olan bir şeyler yapmış olmak! Elbette önce yetim kızı düşüneceğim Ama birazcık da kendimi kendimi düşünürsem sakın gücenme! Yoksul bir insanım ben, yoksulları hor görmemeli. Ben öldükten sonra ona öldüğümü, ama onu affetmediğimi söyle, incil'i okuduğumu, orada "Bütün düşmanlarınızı affedin yazdığı halde gene affetmediğimi söyle ne diye senin mutlulugunu da mahvettim! Ömrümüzün sonuna kadar mutlu olabilirdik seninle!" ~Fyodor Dostoyevski |
|
|
| Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 1 (0 üye ve 1 ziyaretçi) | |
|
|
Normal
