Saldırganlık Nedir?
Saldırganlık kavramı “Diğer bir canlı yada nesneye yönelik incitici ve rahatsız edici davranışlar” olarak tanımlanmaktadır.
Saldırganlık küçük çocuklarda normal bir tepki biçimidir. Çocuğun güvenlik, mutluluk ya da başka bir gereksiniminin şekil değiştirerek başka bir biçimde ortaya çıkmasıdır.
Saldırganlığı kişisel bir yaralanmanın bir başka şekilde sonuçlanması olarak tanımlayabiliriz.
Bu yaralanma sonucunda çocuğun akranlarına vurması, ısırması, eşyaları fırlatması, tekmelemesi, tükürmesi ve zarar vermeyi amaçlayan tehditler şeklinde sözel saldırılarda bulunmasıdır.
Sürekli ve aşırı biçimde saldırgan olan çocuk sinirli, anlaşılmaz, eyleme hazır ve aşırı geçimsizdir.
İlişkileri gergin ve sürtüşmelidir. Hemen parlar ve kavgaya hazırdır.
Durmadan kuralları çiğner ve ceza görür.
Bu çocuklar cezadan etkilenmez ya da kısa süreli etkilenmiş gibi görünürler.

Saldırganlığın Nedenleri
Saldırgan davranışların ebeveynler tarafından ödüllendirilmesi
Çocuğun yetişkinlerden katı ceza, anlayışsızlık ve yetersiz sevgi görmesi
Babanın uzun süreli yokluğunda, annenin sürekli çocuğun etrafında olmasıyla ortaya çıkan feministik ortam
TV ve kitle iletişimim araçlarının olumsuz etkisi(Kurtlar Vadisi)
Anne-baba tutumlarının olumsuzluğu, çocukla aralarındaki iletişimin iyi olmaması
Çocuğun anne-babasından dayak yemesi
Beyin zarı iltihabı, beyin zedelenmesi gibi fizyolojik sorunlar.

Saldırgan Davranışları Nasıl Önleyebiliriz?
Her şeyden önce anne-baba çocuğa saldırganlık modeli olmamalıdır
Çok fazla saldırgan davranışlara tolerans gösterilmemelidir.
Saldırgan davranışlar kesinlikle dayakla cezalandırılmamalıdır. Anne-babanın ilgisi sevgisi azaldığında ve fiziksel cezalar uzun süre devam ettiğinde, çocukta saldırgan, asi, sorumsuz davranışlar gelişir. Saldırgan davranışlar ortaya çıktığında, yetişkinler sakin davranmalı, anormal duygusal tepkiler yerine ben dilini kullanmalıdır.
Çocuk gergin ve sinirliyken onunla tartışmamalı, sakinleşmesini beklemeli ve daha sonra davranışı ile ilgili konuşulmalıdır.
Çocuğa sosyal olgunluğuna uygun çeşitli sorumluluklar verilmeli, başarabileceği kadarıyla bir çok şeyleri başlatıp, bitirmesi sağlanmalıdır. Çocuk başarma duygusunu yaşamalıdır.
Çocuğa bu davranışın dezavantajları gösterilmelidir. Saldırgan davranışları ile isteklerini elde edemeyeceğini, istediği şeyleri kaybettiğini görmeli ve yaşamalıdır.
Olumlu davranışı pekiştirme: Anne-baba ve diğer yetişkinler çocuğun olumlu davranışını görüp, olumsuz davranışı görmemezlikten gelmelidir.Çocuk bu davranışı yapmadığında sözel olarak ödüllendirilmelidir. Ör:10dk. Kavga etmeden ve bağırmadan oynadığında bu sözel olarak ödüllendirme.
Çocuğun dışarıda oynamasına izin ver, bu çocuğun gerilimini azaltır ve enerjisini boşaltma imkanı sağlar.
Saldırgan davranış diğer çocukların güvenliğini ciddi bir şekilde tehdit etmedikçe bu davranışın üstünde durmamak gerekir.
Kendi kendine konuşma: Çocuk oldukça dürtüsel davranıyorsa ve onun bu yönünü kontrol etmede güçlük yaşanıyorsa; çocuğa başkalarına vuracağı zaman, kendi kendini engelleyici cümleler söylemesi öğretilebilir.
Çocuk saldırgan modellerle karşı karşıya getirilmemelidir. TV deki şiddet içeren programları seyretmesi engellenmelidir.
Kızgınlıktan kurtulmak için alternatifler bulunabilir.
Her yaş ve dönemde çocuğun temel ihtiyaçları zamanında yerine getirilmelidir.
Bu çocukların özellikle baba ile daha çok birlikte olması sağlanmalıdır.
Anne-babalar bu çocuklarla iletişim kurarken ben dilini kullanmalıdır. Örn: Böyle kavga ettiğin zaman rahatsız oluyorum, üzülüyorum gibi. kişiler duygu, düşünce ve ihtiyaçlarını davranış anında dile getirmelidir.