Ellerin zamanlarla dolu geldin bana - dedim ki:
kahverengi değil saçların.
bunun üzerine onları hafifçe acının terazisine bıraktın;
benden ağırdılar...
Sana gemilerle gelip yüklüyorlar, sonra satışa çıkarıyorlar
hepsini şehvetin pazarlarında -
derinlerden geliyor gülümsemen, ben ise hafif kalan kefede ağlamaktayım.
ağlıyorum: kahverengi değil saçların, denizi sunmaktalar
sen onları dalgalandırırken...
fısıldıyorsun: dünyayı doldurmaktalar benimle, bense,
bomboş bir yoldan başka bir şey değilim senin yüreğinde!
diyorsun ki: kuşan yılların yapraklarını - zamanıdır artık
gelip beni öpmenin!
ama yıllanan yaprakların aksine, artık kahverengi değil saçların.