Söylediği gibi yaşayıp yaşadığı gibi ölen, Türk Pop Müziği’nin huzur veren efkârlı sesi, dostlarının Tanju Baba'sı, Tanju Okan’ın hayat hikâyesidir…

İnsana huzur veren o efkârlı ses, günün hangi saati nerede duyarsanız duyun tanırsınız onu; evet, Tanju Okan’ın sesi. Kendine has söyleme tarzı, duygudan duyguya girişi ve söylediği gibi yaşayıp yaşadığı gibi ölüşü… Bugün onun ölüm yıl dönümü. Çok erken bir kayıp olarak yerleşti hafızama. En çok bunca kederin kalbindeki sebebini merak ettim. O henüz 58 yaşındayken hayata gözlerini kapadığında ardında öksüz bıraktığı şarkıları düşündüm. Fonda hep dönüp durdular, dedim ki kendi kendime, biz onları hâlâ yaşatıyoruz. Böylece konu yine ölümsüzlüğü keşfetmeye geldi. Tanju Okan da onlardan biriydi. Dinlediğim her şarkıda kalbimden bir şey akıp nehirlere karıştı sanki. Neden bunca sevildiğini şimdi gerçekten anladım. Sadece bunu da değil, ona biraz daha yakın hissedince babasına ve oğluna uzak kalışını, evliliklerini, kederini, bunlar karşısında duruşunu, hayatı yaşamak isteme şeklini hissetmeye çalıştım ve sanıyorum anladım. Öyle değil midir zaten, ölüleri anlamak daha kolaydır. Neyse ki sen ölümsüzsün ve gizemini koruyan her şey şarkılarında saklı. Bugün dünyadan fiziksel olarak ayrılışının yirmi beşinci yılı olsa da sen şarkılarınla yaşamaya devam ediyorsun…

Seni hep tüm içtenliğini katarak söylediğin şarkılarınla hatırlayacağız. Her ayrılığımızda, kalpte sızı aşk acılarımızda sen hep yanımızda olacaksın.

İyi ki…