Aldım elime kalemi boş bir sayfa buldum sen’li yazılarımın arasında…
Yalnızlığı beklemeye koyuldum beyaz düşlerime esir olan karanlık odamda…
Geldi sensizliğin çarpıcı boşluğunda..
Nefesim daraldı yuttum içimde her ne varsa…
Dört duvar dillendi sessizliğimden !



Sustu yakarışlar…
Taştı sessizlik içimden…
Kelimeleri karanlığa bıraktım hissedilebildiğince !
Ben konuştum ‘o’ dinledi…
Ansızın sustum… Sessizliğini dinledim..
Dinledikçe
Sevdim sonu çığlık olan yalnızlığı..



Sarıldım kuytu gecelerde birtek o’na…!
Ne bir şikayet ne bir bıkkınlık..
Sevdim gecelerimde adı yalnızlık olan sessiz çağrını…
O’na rehin bıraktım ruhumun derinliklerini..



Yine yalnızlığa alabildiğine konuştuğum bir gecede
Hayallerim düştü gözlerimden birer birer..
Yüreğimi gördüm karanlığın en ücra köşesinde..
Lime lime oldu gözlerimin önünde..
Tutamadım..
Yetişemedim yüreğime !
İşte o gece yalnızlığa yakardım sayfalarca..
Ben konuştum..
Yine ‘O’ dinledi..



Öyle sessizdi ki..
İsyana meyilli sorularıma cevap olamadı yalnızlığım..
O sustukça ben haykırdım çaresizce..
Olmadı..
Sensizliğe çare olamadı…



Duvarlarım yıkıldı benliğimin üzerine..
Nefesim daraldı bu kez acıyla…
Yutkundum her kelimeyi yüreğime batırırcasına !
Sebebim oldu her hecesi yüreğimi yakan kelime…


Zaman geçiyor…
Oturdugum yerden kalkmayisimin üzerinden de çokça zamanlar geçti.
Ömrümün hangi aninda takili kaldigimdan dahi bihaber zamanlardayim.
Suskunluguma neyin ses olabilecegi konusunda da herhangi bir fikrim yok.
Kendine bile yabancilasmaya baslamis bir kitleyim. “Kitle(!)” Evet evet ötesi yok.
Ruhumun simdilerde solugu kesik.
Mantik…
Surada bir kösede olacakti.
Zamansiz lazim olur diye hep saklarim bir kösede. Bu yüzden belki beni kirdiklarinda gözümden yas akmiyor.
Bu yüzden belki duygusuzlasiyorum yitiklerimde bile.
Konusmak istemiyorum…
Basimda yedi baharin sarhoslugunda kelebekler kanat çirpiyor.
Basim dönüyor bu yasama hevesinden benim.
Bir yerlerde incinmislik var sanki de zanli kim? Buralarda düsleri kanli birini gördünüz mü?

Yalnızlığı yalnızlığa anlattım gecelerimde...

Pabucu dama atılmış hayallerime ağladım karanlığın yaralayıcı boşluğunda …



Kırık'ım

Bir cellât bana yakinlardan el salliyor!

Ama…

Dur daha çok isimiz var