Anlatılır ki bebeğin annesine dair ilk duyduğu şey onun kalp atışıdır. Dokuz ay boyunca annesinin kalp atışını duyan bebek için o ses güvende olduğunun kanıtıdır. Ben buna kalbin ninnisi diyorum. O ritmik ninni, dokuz ay boyunca bebek ile anne arasındaki en mühim bağlardan biri haline gelir. Bebek dünyaya geldiği anda o sesle bağı koptuğu ve annesinden ayrıldığını düşündüğü için, telaşla ağlamaya başlar. Ebelerin doğan bebeği alelacele kulağı annenin kalbine gelecek şekilde göğsüne yatırmalarının nedenlerinden biri de budur.Bebek annenin kalbini dinlesin ve kendini yeniden güvende hissetsin diyedir. Bu durum yıllar geçse bile değişmez. Kişi kaç yaşında olursa olsun başını annesinin göğsüne koyduğunda huzur bulur.
Çok eskiden anneciğim anlatmıştı. Biraz ajitasyon uyandırsa da yine de dokunaklı bir hikâyedir. Hayırsız bir evlat annesi ile sürekli münakaşa eder dururmuş. Terbiyesizin, saygı bilmezin tekiymiş yani. Bir gece annesini, uyuduğu sırada öldürmüş. Bununla da yetinmeyip organlarını parça parça edip rahat taşımak için bir çuvala koymuş. O çuvalı sırtına alıp tenha bir yere gömmek için ormanlık alana doğru ilerlemiş. Ormanda sığ bir dereyi geçerken ayağını suyun içinde bir taşa vurmuş ve gayriihtiyari, “Anamm!” deyince çuvaldan bir ses gelmiş: “Yavrumm!” Annem bunu anlatır anlatır ve kendini işaret ederek, “Ben anayım ana!” derdi Canım benim...

(Allah Cümlemizi Korusun Kitabından Alıntıdır)