Yeniden, yeniden, yeniden...
Yeniden, yeniden, yeniden...
Uçacak kalbimin kuşları...
Açacak kırılan kanatları...

Gülümsedim göğe...
Varmışçasına umudum.
Yalnız başına gitmek cesaret isterdi
Korktum ve bile bile yanlışlarıma tutundum...
Saf suya süründüm.
Kirli kaldı ruhum arzuya büründüm.
Merhem olmaktı hayalim yaralara
Olmadı savaş oldum mermi oldum namluya sürüldüm...

Yandı yaralı yazı yeniden
Yazdı yaramı yazgım aman aman
Vurdu yeminlerimi biliyorum...

sessiz kaldım.
düştüğüm o derin çukurun dibinde...
kayboldum.
kimsenin bilmediği bir gökyüzünde
güçlü kaldım. ayakta...
tutundum daha sıkı tutundukça,
ellerimi kanatan o keskin umuda...


bilirim anlamak zor, kalmamak zor
gidenleri anlamak zor
yeniden uyanıp güne başlamak zor

beni yazlara sor, ayazlara sor
şu kirli beyazlara sor
yeniden uyanıp güne başlamak zor