Bu umut dolu bir şarkı,
Hani karanlığın içinde...
Uzaktaki yorgun ışık,
Yanıp sönen bir evde...

Bu inatçı bir şarkı,
Uçurumun dibinde...
Güneşi kendinden,
Gölgesi kendine...

Zaman hep nasıl da,
Koşup gidiyor...
Hatıralar önünde,
Ezip nasıl geçiyor...

Sanki beni hiç hatırlamıyor,
Sildiğim gözyaşı...
Tuttuğum ellerin...

Dünya nasıl da umursamıyor,
Kırılan her bir kalbi,
Ölen bir kelebeği...

Bana nasıl da unutturamıyor,
Duyduğum sözleri...
Düşen bir kirpiği...

O yolun sonunda bir şey yok...
Sana anlatamadım...
Bundan değerli bir şey yok...
Neden anlayamadın...

Avucuna bıraktığım elması,
Sımsıkı tutamadın...
Önünde tuz buz olmuş bir kalbi,
Neden ısıtamadın...

...nasıl avutamadın...