Anekdot:
Kalbim alışmış bi kere somurtamaya
Bolca öfke dolu yetmez gücüm onu soğutmaya
Sıradan hayatım için alıştım durulmaya
Ve şimdi hazırım mutluluktan boğulmaya
Bu yüzden koşmalıyım hemde hiç yorulmadan
Kafamda biçok paronoya oluşur usanmadan
Zamanın alaycı bakışları hiç utanmadan
Anlamadım ta ki bu rüyadan uyanmadan
Kaybettim kendimi şimdi ararsam bulurmuyum
Bi baksam çocukluğuma belki orda olurum
Elimde ipuclarım yap bozdan oyunum
İpin ucunu kaçırdıkça uzaklaşan huuzurum
İçin hayalettim senin için bi hayaletim
Çünkü ben kazanmak için biçok şeyi feda ettim
Ve kolaydı gitmek insalara veda edip
Görünmuyorum artık yanlızca merak edin
Nakarat:
Kör buda son intiharım
Bu yol nedense bitmiyor
Halim yok beni kendimi düşürene
Hiç niyetim yok düşünmeye
Gör buda son imtihanım
Bu sınav nedense bitmiyor vaktim yok
Yine düşünüp bütün gece yazdım
Hem belki sende duyarsın
AF:
Penceremi açıp yine yatağama bayılıp
Bu gecede serin biraz yok üstümü kapatanım
Özledim ikinci bi bardak için bu çayı demlemeyi
Buda kafa dinleme terapisi
Zordu günler uçurtmanın ipi kısa
Gündüzünde benim gibi gece olsa
İsterim ki iki elin bi yakada olsun
Bu gecede yokluğun yarın için oluyo korkum
Unutma yediğin kazıkları
Bulutlar gökyüzüne bi o kadar uzak kalır
Hiç kimse demedi de keyfim
Yerine gelirse hiç kimsenin yanına bırakmam
Katlanmak zor yine boş vaatlere
Kendimi verdim burda kumdan saatlere
Bir tek canım var göz diksen nolur
Gözümde bir değerin kalmadığı sürece
Nakarat:
Kör buda son intiharım
Bu yol nedense bitmiyor
Halim yok beni kendimi düşürene
Hiç niyetim yok düşünmeye
Gör buda son imtihanım
Bu sınav nedense bitmiyor vaktim yok
Yine düşünüp bütün gece yazdım
Hem belki sende duyarsın