Bir söz söyleriz değil mi yalan dünya diye her seferinde her efkarlandığımızda , hayat bize dolu dizgin akla getirir hayatı ne denli düzenler bilemeyiz değil mi?
Sustuğumuz onca badireler gelir geçer karşımızdan dolup taşar bazı yükler içimizde biliriz de ama bir çare bulamayız.
Hepimizin öyle olmadı mı çaresiz kaldığımız onca şeylere inat yaşamayı istediğimiz şu dünyada neden hep "Hayal dediğimiz onca şeyi anlatamadıklarımızla sığdırdık. Belkide biz bunlarla avunduk bir dostum demişti hayalsiz olmaz be abi içimizdeki o çocuğu da alamazlar ya abi demişti, Sonra yine korkarak abi o çocukluğuda büyüyünce çalacaklar mı dediğinde sustum sadece... İşte biz büyüdükçe yaşamda zorlaşıyor hayatta zorlaşıyor ne kaldı dediğimiz onca şey biz aslında büyüdükçe zorluklardan yanımızda olanlar kayboluyor kimin annesi kiminin babası değil mi kiminin kardeşi kiminin evladı ama acıların hep büyüğü ile başalmıyormuyuz bu hayata biz sözleri hep gelişi güzel konuşmayı sevdiğimizden kaybettiklerimiz gidince mi af dilemeyi aklımıza getiriyoruz.Hani sordu ya çocukluğumuzda gidecekmi diye işte her gun her ölüm bizden öocukluğumuzu alıp götürecek işte hayat bir varmış bir yok değil mi...

Bir de insanların bir aklında sevgi bir kalbinde sevgi vardır değil mi?
Bizler bu kalpten olana aşk diyoruz, akıldan sevgiye peki nediyoruz. Çoğu insan akıldan sevgi mi olur desede insanlar bunu sonradan anlıyor ne zaman biliyormusunuz bizim oraların tabiri ile "Kelek" yeyince yani "Sırtına Hançer" yeyince anlıyorsun buda aslınds artık günümüzde çıkar sevgisinden başka birşey olmuyor işte bu da akıl sevgisi...
Gerçek sevgi , Gerçek sevda var birde buna ne diyoruz biz şimdi?
Kalpten gelen sevgiye mi benziyor gerçek sevda evet öyle ikisi birbirine benziyor neden biliyormusun , kavgada etsen, dövüşsende, kin bağlasanda , bir birine kelekte atsan bu sevda varsa kalpte işte hepsine çizik çekiyor gidiyor, kısacası bu ama anlatmayı beceremedik aslında neden mi?
Kerem-Aslı, Ferhat-Şirin bir sevda yada sevgi dediğimiz bu hayatta örnekleri oldu her seferinde ferhatlar, keremler oldu hep Aslılara ,Şirinlere yazdı tüm destanları şimdi soruyorum ya ozaman tek kalanlar ne yaptı,
İşte işin en zoruda o ya hepsi bir kefen gibi yazdığı şeyi ne tutmuş ne yazmış hepsini topeağa basıp ezmiş neden mi, sevda dediiğin yeşermesi değil, gelmesi değil sadece yalnızlığa isyanından ve o gönül dağına emanet ertmektir o sevdalar, işte tüm işin sonu böyle...
Bir de bir büyük sevda daha var evlad sevdası sevgisi demiyorum bu direk sevda, karşılık asla beklemeden seni istemesede seni itsede seni hor görsede sensizliği seçsede evlat sevgisi işte ne anlatılan hiç bir destana benzemez, Kimisi yakınında durduğunda ne var ki dersin dokunamazsın, hissedemezsin ve sadece ufak bir kutu sesini duyarsın dokunamazsın görürsün ama hissedemezsin dünyanın en acı sevdası da bu işte kişi aevdasından daha ağır bir şey bu sevda gelir geçmez geröek sevdadır bu gerçek....


İşin aslı Hayat bir Varmış Bir Yokmuş değil mi dediğimizde sevgide, Özlemde ve aşk da hep masalda kalır böyle çocukluk umutları gibi çalınıp gider durur....

Bir söz var bilirmisiniz..

-Kalem yazmaz olur ey Yolcu,
-Dindirme Gönül fermanımı Yüreğime
-Kapanmasın çocukluğumdan eski çağut parçalarını
-Yürek yangınında dökse bir pınar esintisinde ne çare


İşte Çaresiz kalmadığımız bu hayatta çare olduğumuz yaşamlardan eylesin mevlam....Kelam der ya Bir varmış Bir Yokmuş......



Vesselam......