Feryat figan olduyduk değil mi,
Yamacında kalan değil
İleriden gülenlerin sesiydi sadece
Görme, duyma diyorlardı her seferinde
Dayanamayıp bağrıyordum
Avazımın çıktığı kadar
Öylemiydi aslında bu anlattıklarım yoksa öyle mi sanıyordum..
Şimdi bakıyorum da
Hepsi boşaymış gibi geliyor
Gönlüm
Yüreğim
Gidiyor her seferinde umarsızca bir hastalığa
Sadece anlatamadıklarım
Sadece yüreğimi parçalayanlar geliyordu
Söyle bana hayat
Ben nereden tutayım seni
Bak korkuyorum yine
Bak içim içimi yiyor her seferinde
Söyle bana anlat bana
Kanadı kırık göllerin yüreğinde
Söyle bana her ömrün bedbahtlığı
Yüreğim ağlıyor
Gecelerden korkuyorum
Bazen dökülürdü kimseye anlatamazdık
Kendimize bir dost edindik bu sayede
Bir kağıt bir kalem
Neydi anlatmak istediklerimiz
Neydi zamanı geri çevirmek istediğimiz
Haykırabilirmiydik herşeye rağmen
SöylEmeden sessizce
Yorganı çeker
Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk
Durum böyle her defasında
Kalem mürekkepsiz
Kağıtı hep yırtıyor...
Ne bir özne ne bir yüklem
Başlığı olmayan bir şiirdi her seferinde...
Çünkü gözyaşları herşeyi silip atıyordu...
Sadece yazdım diye kendimi teselli ediyordum
Sellerde kaybolsa bile...
Kağıdın dostluğuda terk ediyor artıkın
Gözyaşlarım kalmadı
Ses çıkmaz oldu artıkın
Yüreğimdeki kalem özlüyor
Sesinde dökülen kalbin temsili
Yüreğimde acıyor söyle bana
Beni görmeyeceksin biliyorum
Beni sevmiyeceksin biliyorum
Her zerrene dökülen değil
Yüreğime döküleni bile hissetmiyeceksin
Varsın olmasın biliyormusun
Ben kalp denilen yere bir dünya kurdum
Baş rolüne seni koydum
Gönlümü sevdamı orda yaşarım
Çünkü temiz
Çünkü iki yüzlü değil
Dost doğru bir sevda var orda
Medet umduğum değil orada mutlu olduğum için
Orada yaşayıp gideceğim...
Gönül pıhtısında yaşamını yitirmiş sel gibi
Kayboldum gidiyorum...
Herşeye reset çekmişcesine
Yok olup gidiyorum...
Vesselam....





Not: Belki içimden geçene saçma diyorsun belki gülüp dalga geçeceksin olsun ben benden düşen gözyaşında kayboldum sen alay etsen göremiyorum duyamıyorum....