Kadının Adı Yok...

Kadının Adı Yok
Görünmez bir rüzgar gibi eser,
Adı yok, sesi yok, izi yok.
Süslenmiş vitrinlerde bir hayal,
Ama gerçekte adı yok.
Gözlerinde biriken yaşlar,
Sessiz çığlıklarla dolu.
Ama yine de kimse duymaz,
Çünkü adı yok, adı yok.
Ellerinde açan çiçekler,
Toprağın bağrına dokunur.
Her yaprağında bir hikaye,
Ama kimse bilmez, adı yok.
Kalemi eline alır bazen,
Satırlara döker içindeki fırtınayı.
Ama okuyanın gözünde hep silik,
Çünkü adı yok, adı yok.
Bir gün rüzgar dönecek,
Görünmeyen izler belirginleşecek.
Adı olmayanların sesi yankılanacak,
Ve herkes bilecek, kadının adı var!