Ebeveynlerin sağlıklı besinler hazırlaması yeterlidir, yiyeceği miktar çocuğa bırakılmalıdır. Çocuğa ne yemek istiyorsun gibi sorular sorulmamalıdır, ayrıca ailenin ne yiyeceği sorumluluğu çocuğa bırakılmamalıdır. Yemeği bitirmesi için zorlanmamalıdır, oyun oynatılmamalıdır. Verdiğiniz yemeği yemezse yiyeceği bir yemek alternatifi bulmak zorunda değilsiniz. Biraz aç kaldığında bir sonraki öğün verilenleri yeni ve farklı olsalar bile yiyecektir. Bir öğün atlaması sağlığını bozmaz, tam tersine seçici olmasını, tek yönlü beslenmesini engeller. Acıkmış olunca genelde en sevmediği şeyleri bile yer.

Bağımsızlığını kazanmaya çalışırken her şeye hayır deme dönemi sofraya da yansır. Çocuklarda beslenme sorunları yaşamamak için yemek tartışma konusu haline getirilmemelidir. Ebeveynlerin görevi çocuklar az yese bile sağlıklı besinler yemelerini ve seçmelerini sağlamaktır. İki yaş bunalımı geçiren ve her şeye itiraz eden çocuğun ne kadar yemek yediği bizi ne kadar sevdiği veya dinlediğiyle ilişkilendirilmemelidir. Tam tersine yedikleri enerji ve besin gereksinimini karşılaması hedeflenmelidir.

Bu yaş grubunda beslenme ya da sofra polisine dönüşmemeye çalışın. Tam tersine keyifle ve huzurla yemek yerseniz çocuğunuz farkında olmaksızın sizden epey şey öğrenerek aynı tarzda beslenmeye başlar. Çocukların ağız tadı, tercihleri ve haliye ruhiyesi bu yaşlarda oldukça değişkendir. Bazen birkaç gün çok iyi yemek yerken sonra günde tek bir kahvaltıya düşebilir. Diğer öğünleri bir yudum yiyerek geçiştirebilirler. Günlük ne yediğinden çok 2 haftada toplam aldığı besin miktarını gözden geçirmek daha doğru olur.