|
|
21 Kasım 2024, 07:22
|
#1 |
  |
1 kere
Ben bir kez istenilmediğimi hissetmiştim o günden sonra hep kapıya yakın yerde oturdum her anlamda ..
|
|
|
|
21 Kasım 2024, 08:24
|
#2 |
    |
Emeğine sağlık
________________
Parçaları Kaybolmuş Puzzle Gibi Artık insanlar.. Kiminin Ruhu, Kiminin Beyni Ve BirÇoğunun Kalbi Yok.. Herkesin Bir Sonbaharı Vardır
Kiminin Yaşamadan Yaşlandığı Kiminin De Yaşlanmadan Yaşadığı.. |
|
|
|
21 Kasım 2024, 09:19
|
#3 |
   |
Bir zamanlar pencere kenarında insanları izlerdim.
Sanki bende hayat durmuş sadece izliyor gibi, Hayatın su gibi akıp geçtiğini Gün boyunca kahkalarla el ele tutuşup gidenleri, Sanki onlar delirmiş ben aklı başında bir deli.. İhtiyari amcanın yürüyüşünde ise zamanın sanki bir an sekteye uğradığını Çocukların peş peşe koşuşturmalarını, Her şeyin bir anda olup bitişini Yağmurun şiddetini, Rüzgarın hiddetini, Savurduğu yaprağın yüzüme gelişini, Hepsini bir pencere kenarında izlerdim. Kuşları izlerdim en çok özgürlüğü ifade eden o kuşları.. Kanat takıp defalarca uçtum onlarla hayali Çok gezdim o seyrettiğim insanlarla Bende koşuşturdum o çocuklarla Bende kahkahalar attım o mutlu insanlarla Sessizliğinde sokakların hüzünlerde sardı beni Aldı götürdü yine en dip karanlıklara Ruhum sanki göçebe gibi oradan oraya.. Bende ağladım, gelmişine geçmişine bu dünyanın Bende güldüm eğlendim aklı gitmiş divane gibi.. Şimdi ise; o insanlara karıştım, Onlarca insan içinde olsam da, Bir yanım hâlâ, o pencere kenarında..🥀 `iÇRe |
|
|
| Şu anda bu konuyu görüntüleyen etkin kullanıcılar: 2 (0 üye ve 2 ziyaretçi) | |
|
|
5Beğeni
Normal
