avazım çıktığı kadar susuyorum sana olan tutkumu
ve ayırabildiğim kadar ayırıyorum eti tırnaktan
anlatmak istediğim aslında herkesin bildiği
fakat senin bilemediğin bir şey
sen beni tanımazsın severimde söyleyemem
bana aslında herşey seni hatırlatıyor
ve herşey seni unutturuyor
nasıl oluyo bilmiyorum ama bişeyler
bişeyler beni benden uzaklaştırıyor
içine düştüğüm bu durum deli bir volkan gibi
ancak o istediği zaman fışkırtacağı cinsinden
bütün acıları besliyorum bedenimde
ama bir acı varki içimde o hepsine bedel biliyorsun.
etrafımdaki hüznün kuşlarını kendi bedenimle besliyorum
hergün sana en uzak olan yerimi veriyorum onlara
çünkü sana uzak olan bana da uzak olmalı
benim bedenim sana sürgün sonsuza kadar
ben senin asalağınım
eğer sen yoksan bende yokum
mecnunu çöllere düşüren
ferhata dağları deldiren
keremi aşkından öldüren de bu değilmi
sensizlik
nerdesin hadi bana bir işaret ver
nerde olduğunu bilmeden arıyorum seni
biliyorum ben ne kadar çabalarsam çabalayayım
sen gelip beni bulacaksın bu senin tarzın
ama bişeyi bilmelisin
görüştüğümüzde ben o ben olmayacağım
belkide sen o sen olmayacaksın
sesimden anlayacaksın
başka şarkılar başka sözler anlatacak seni
ama gel gör ki artık uzaklıklar ayıramaz bizi
ben seni sensizde yaşayabiliyorum
bu kadar yazdığıma göre...