yeni gün
bereketsizlik getirdi şehre.
sular kurudu
ve yandı kuru ağaçlar.

tavanı alçaldıkça yeryüzünün
kısaldık
uzun boylu çocuklardık halbuki.
erkekler topluluğunda bir şarkıydı
herkesin içinde aynı heves;
herkes ölmemeyi umuyordu.

oysa şehrin ışıkları
değmemişti gözlerimize
ama bekliyordu bizi
şefkatle
genç kızların diri göğüslerinde.
....
kıvılcımı yıldız zannedip
geceyarısını mendillere işledik.
erkekler topluluğunda bir şarkıydı bu
adı cesaret
adı öfke
adı bilmem ne!
biz sadece ölmemeyi umuyorduk
ve şehir bizi bekliyordu
genç kızların küçük ellerinde.
...
akıp giden zamanın bir parçası,
uçurum kenarında cesaret,
hiçbir şair inemedi dizelerinde
çürüyen omuzlarının üzerinden
başlarını verişlerine.
...

yeni gün
bereketsizlik getirdi şehre;
genç kızlar hep sonbahar kaldı