...
kendimden öte bir yer olsa...
ilk seni götürürüm...
ölmek olsa ölüm olsa...
bu en büyük ödülüm...


Hadi kapat kapıları arkasında kalsın umut...
Hayatımı tapuladın hatırlama beni unut...
Beni dizinde uyut korkularımı korkut...
Mutluluk tebessümünden çok daha soyut...

Hayat onu unutanı bugün kucağında boğdu...
Sen gidince Orhan öldü ve Canfeza doğdu...
Ben ömrüm boyunca ilk kez bu kadar doldum...
Başka bir kadının kollarında yolumu buldum...

Seni vurdum iç yerinden gözlerini devir...
Bana doğru küfredipte mutlu mesut gelir...
Kendi doğrularım vardı doğru sence yanlış nedir...
Bence yanlış denir sana önce bana yedir...

Bu yol aşık insanları uçuruma sürükledi...
Sakızdan bir paraşütüm var sigaram alevi körükledi...
Yere yakınken atladım...
ürkütü görünmeni sağlayan şey yanlış insan olman şimdi gömün beni...

3 gün önce babamdan bir yumruk yedim sorma...
Herşey farklı artık kardeşlerim diyorlarki sarma...
Benim zamana bıraktığım bir ölüm var yosma...
Senin ölümden korktuğun kadar aşığım bu dar yola...