Evet; kacinilmaz 14 Subat gelmis bulunuyor. Cumleten memlekete millete hayirli olsun. Kim cikartti? Nereden cikti bu 14 Subat? Ekonomiyi canlandirmak icin birilerinin ortaya atmis oldugu feci bir komploya mi alet olduk yoksa kulliyen? Buralara pek girmeye gerek gormuyorum su an. Cunku bana kalirsa asil olan; bu gunun kalplerimizdeki yeri. [Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]

Belki cok gorulen, belki de her firsatta defalarca soylenen bir “seni seviyorum” cumlesinin hal bulan, sekil bulan, ifade bulan gunudur 14 Subat. Ozeldir iste. Birileri dedigi icin degil. Herkes kutluyor, ‘Benim sevgilim de, esim de kutlasin’ diye de ozel degildir kanimca. Kutlamazsan da dunyanin sonu degil. Kutlarsan da iliskideki tum dertlerin sonu degil. Bu kadari asIkar. Kutlamak istemiyorsan kutlama. Icinden gelmiyorsa elini bile kipirdatma!

Ama bence, kalabalik icindeki tonlarca yalnizlikta kalbine umitle konan bir opucuk gibidir 14 Subat. Elbette bir gorev opucugu degil. Ayni sekilde; sekretere aldirilacak marka bir hediye gunu de degildir. “Bastan savmama gunu!”dur ozetle. ‘Benim adim Hidir, elimden gelen budur!’ degildir. Hic vakit olmasa da, kiranca parasizliktan bunalmis olsak da, sevgimizi sevdigimize gosterme gunudur. Bir cicek, bir bocek! Niyet onemli annem! Niyet!

Herkesin 14 Subati kendine. Herkesin hediyesi kendine. Kutlarsin veya kutlamazsin. Hediye alirsin veya almazsin. Kucucuk bir caba gosterirsen ne ala. Benim fikrimce bu cabadir en degerlisi. Sevdigi bir insani mutlu etme cabasi katilmamis hicbir hediyenin anlam tasidigini dusunmuyorum zira. Ne alirsaniz alin. Ne kadar yaratici, ne kadar sembolik ya da dev bir hediye olursa olsun, gozlerin parliyor mu sevdigine verirken? Icin icine sigmiyor mu? “Acaba begenecek mi?” kelebekleri ucusuyor mu? Tamamdir.

Sevgililer gunu belki de yeni baslangiclar, umutlar adina bir daha ele gecmeyecek bir firsat kimilerine gore . Ne vuruyorsunuz sevgililer gunune? Acilacak iste sevdigine cocukcagiz, ama en ozel zamani kolluyor. Nasil es gecsin simdi 14 Subat’i? Baba baba sevgi gunu iste! Arkadasim; gun bugun! Yuru be!

Ozellikle kadinlarin sevgiyi ve ilgiyi gormeye hicbir zaman hayir diyemeyecegi bir gercek. Ben gencken, bir erkek arkadasim sevgililer gununde beni ziyarete gelmisti, taa baska bir sehirden. Hic unutamam; annem ve ablam icin de birer buket cikartti arabadan. Rahmetli annemin yuzundeki o gergin ifadenin, birden gevsedigini kendi gozlerimle gordum. Yani gormesem, deseler; inanmazdim. Cok akillica ve kibar bir jestti. Neredeyse yirmi yil oldu. Hala hatirlarim. Kim verdiyse o akli ona, helal olsun!

Sevgili diye baslar tum mektuplar. Sevgili Ayse… Sevgili Ahmet… O halde mutlu etmek istedigimiz, buna deger gordugumuz tum sevdiklerimizin, bir telefonla dahi olsa sevgililer gununu kutlayalim. Mutlu etmek icin illa ask gerekmiyor. Bayramlasmak gibi. Hatirlamak onemli olan. Hatirlanmak. O birkac dakikayi sevgiye ayirmak. Sadece bu kadari da yeter.

Kizginlik cok gurultuludur, oysa kirginlik ne kadar da sessiz… Hatirlanmayan tum sevgililer bir sekilde sessiz olacaktir bugun. Hatirlanmayacaklarini bildiklerinden belki. Belki de artik hicbir seyin fayda etmedigini bildiklerinden. Sessiz kalanlarin, kendilerini bir sonraki yila erteledikleri kutsal bir gundur bugun. Siz de torenlerle kutlayin 14 Subat’inizi ey sessizler! Sessizce! Bir dakikalik olmasa da, bes on saniyelik bir saygi durusu belki… Yokluklariyla dahi sizi mutlu edecek birileri elbette vardir. Hani iskambil fallari bakardik ya ilk genclikte. Sevdigimizi dusunurduk. Dilek tutardik. Sinek, kupa, maca oglan… ‘Platonik’, ‘imkansiz’, ‘cok zor’ ya da ‘oldu olacak’ tum asklarimizi yan yana dizerdik ozenle. O fal acilanlar ne kadar coktuysa, biz de o kadar coktuk sanki. Bugun varsin onlar bizimle olmasin. Dusuncesi dahi sizi mutlu edecek o insanlarla hatiralarinizda tekrar bulusabilirsiniz. Tamam, aramizda kalsin. Hepimizin sevgililer gunu kutlu olsun.